Vandaag ga ik het hebben over mijn onzekerheden en valkuilen zelf ben ik een verlegen en bescheiden meisje ik ben als je het van jezelf mag zeggen heel netjes en verlegen en vindt het moeilijk om voor mezelf op te komen. In de loop van de tijd heb ik mezelf geleerd om hier over heen te komen. Toen ik naar de 1ste klas ging toen was alles voor mij helemaal nieuw maar ik vond het zelf heel erg leuk maar was wel verlegen mijn mentor was hier heel erg bang voor dat het met mij helemaal niks zou worden dat jaar omdat, ik zo verlegen was maar al snel zette ik me erover heen ik ging met mensen praten die ik helemaal niet kende en het ging goed. Voor mij was het wel moeilijk om in contact te komen met andere ik kwam namelijk bij iemand in de klas die bij mij op de basisschool heeft gezeten en die wou niet naar een andere klas en die ging zich helemaal aan mij claimen ik moest alles met haar doen en ik wou graag andere leren kennen om van mij verlegenheid af te komen. In de eerste klas heb ik een sociale vaardigheid cursus gevolgd dit heeft mij enorm geholpen ik vond het dood eng en niet leuk. Je moest dan allemaal dingen uitvoeren rollenspellen en we begonnen met opscheppen over jezelf dit vond ik verschrikkelijk de docenten die erbij zaten die zagen dat dit voor mij het allermoeilijkste zou worden en besloten om bij mij te beginnen en toen raakte ik helemaal in paniek. Ik wist niet waar ik moest beginnen wat ik moest zeggen want ik vond helemaal niks goed aan mezelf waar ik over kon opscheppen. Iedereen keek mij aan en het lukte me maar niet toen schoot ik vol ik durfde het niet en toen was voor mij poging 1 om voor mezelf op te komen mislukt. Ik schaamde me dat ik zo iets makkelijks niet kon. Toen kwamen er nog meer rollenspellen in het begin ging ik het samen doen met 1 van de leiders omdat, ik het niet alleen durfde en dat ging goed ze liet me inzien dat ik dit makkelijk kon en dat ik me niet hoefde te schamen en na een paar weken/maanden ging het goed ik durfde het alleen en de andere mensen die hadden ook valkuilen en dat ging je van elkaar aanzien. Iedereen hielp elkaar om er weer uit te komen mensen vonden het niet raar wat je deed en dat deed mij heel erg goed. Toen was de cursus afgelopen en kregen we een eindbeoordeling en ze vonden dat ik heel erg vooruit ben gegaan en dat deed mij goed. Dus ik wil iedereen zoiezo aanbevelen als je de kans krijg om zo soort cursus te volgen doe het!! Het heeft mij zo ontzettend geholpen. Toen ging ik naar de 2e klas en ik vond het verschrikkelijk mijn vriendinnen gingen zich anders voordoen dan ze waren mensen gingen me gebruiken en ik voelde me dat jaar echt niet fijn. Toen ging ik naar de 3e we kregen een hele andere klas want alle jongens gingen bouw doen en de meiden zorg er kwamen een hoop nieuwe mensen bij en ik was zelf heel erg blij. Dit was een redelijk leuk jaar wel veel gezeur en toen kwam het jaar waar ik zin in had we gingen naar het examenjaar. We hadden een hele leuke klas wel een paar gemene mensen maar dat hou je altijd. Ik kreeg de leukste mentor ooit ze was zo aardig hielp ons heel goed en het was onwijs gezellig en ik had ook een hele leuke docent voor zorg die mij heel goed heeft geholpen en waar ik veel mee heb gepraat ook wel over mijn verlegenheid en onzekerheden. Dit was voor mij een jaar dat ik heel sterk was ik kwam heel veel voor mezelf op. Ik accepteerde dingen niet zo snel en ik zei ervan wat ik dacht en daar ben ik heel blij mee! Ik moest heel veel samenwerken met een vriendin maar op een gegeven moment merkte ik dat ze me ging gebruiken ik moest alles doen en dan hadden we het zogenaamd samen gedaan of zij moest iets regelen op haar werk voor een opdracht en ze durfde het niet dus deed ik het maar ze werd helemaal woest dat ik haar voor schut zet en dat ik alles fout deed en toen ben ik boos geworden en heb ik alles gezegd wat ik er van dacht. Ik vind het best moeilijk om dit hele verhaal zo te delen omdat, ik allerlei herinneringen weer op haal maar het is voor een goed doel. Alles wat je deelt daar wordt je sterker van. Verder vond ik de 4e klas heel leuk ik merkte dat ik best wel makkelijk nieuwe vrienden kan maken en dat ik veel met andere mensen samen ging doen mijn eigen vriendinnen waren een beetje apart het ene moment hadden ze je heel erg nodig en het andere moment lieten ze je best wel vallen en toen heb ik andere mensen leren kennen en toen kreeg ik ook reactie's naar me toe gesmeten waarom, ik ineens ook dingen met andere moest doen maar voor mezelf voelde het goed en heb ik er een heel leuk jaar van gemaakt. Wat ik ook heel erg moeilijk vindt en vond ik ben chronisch ziek en ik heb daar af en toe een gesprek over gehad met mijn mentor of een docent of andere docenten vroegen er naar en mijn eigen vriendinnen accepteerde dit niet ze vonden dat ik niet zo zielig moet doen en dat ik me heel erg aanstel en dat ik er altijd maar over praat en dat alles wat ik doe dat ik dat er bij zeg maar dat is helemaal niet zo want, ik wil het zelf niet en ik praat er niet zo heel veel over omdat, ik het liefst alles wegstop. Ook kreeg ik vaak via via te horen dat ze weer over mijn ziekte aan het praten waren dat deed heel veel pijn!! Verder zou ik op mijn werk nog wel wat meer voor mezelf willen opkomen maar mijn baas zegt dat ik heel goed bezig ben.
Dit was mijn persoonlijk verhaal en dan over mijn onzekerheden ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen. Liefs Michelle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten